Մեր թափառումները սկսեցին Կապույտ մզկիթ այցելությամբ։ Ծանոթացանք Մզկիթի պատմությանը, մուսուլմանական կրոնին ու մշակույթին, նրանց ավանդույթներին։ Համաձայն նրանց սովորույթների մզկիթ մտանք գլխաշորով, ինչը մուսուլմանական մշակույթում անվանում են թյուրբան և իհարկե առանց կոշիկների։ Ընկ. Աննան ներկայացրեց մեզ մզկիթի առանձնահատկությունները, հետաքրքիր փաստերը մզկիթի և մուսուլմանների մասին։ Բացահայտելով նորը և մեզ համար մի փոքր անսովորը` տպավորված շարժվեցինք դեպի Կոնդ, գունավոր Կոնդ։ Կոնդը կարծես քաղաքից կտրված մի գունավոր ու սիրուն անկյուն էր, բայց միևնույն ժամանակ կարծես քաղաքի լույսը լիներ։ Գույներ, ջերմ ու բարի մարդիկ, լավ շրրջապատ, լուսավոր անկյուն, որը իմ ամենալավ ձեռքբերումներից մեկը դարձավ։ Կոնդը բացահայտելով` քայլեցինք դեպի Սբ. Հովհաննես եկեղեցի, որն ավելի էր լուսավորվել այնտեղ ընթացող փոքրիկի կնունքով։ Այնուհետև մի փոքր դժվարությամբ, բայց գտանք Կոնդի մզկիթը։ Ինչու՞ դժվարությամբ։ Քանի որ հին մզկիթի պատերը արդեն բնակելի տան մի մասն էին։ Սակայն մզկիթին բնորոշ որմնաքանդակը դեռ կար, ինչն էլ մեզ հուշեց, որ դա ժամանակին մզկիթ է եղել։ Կոնդը ուղղակի հրաշալի էր։ Այնուհետև շարժվեցինք Կասկադ։ Խոսեցինք, նկարվեցինք, կիսվեցինք կարծիքներով ու տպավորություններով և լավ տրամադրությամբ ավարտեցինք մեր քաղաքային, գունավոր թափառումները։
Շնորհակալ ենք ընկ. Աննային նման հավես օր կազմակերպելու համար։
Մելինե Մարտիրոսյան 